Wspólna waluta EURO, zarówno monety jak i banknoty obowiązuje od 1 lipca 2002 roku. Obecnie obejmuje 20 państw. Aby przyjąć euro, państwa członkowskie muszą spełnić określone warunki zwane kryteriami konwergencji. Wejścia do strefy euro odmówiły do tej pory trzy państwa: Wielka Brytania, Szwecja i Dania. Od początku istnienia rozszerzenie unii walutowej odbywało się sześciokrotnie. Najmłodszym członkiem unii monetarnej jest Chorwacja, która dołączyła do strefy euro 1 stycznia 2023 roku. Co ciekawe, do strefy euro należą także: Andora, Monako, San Marino i Państwo Watykańskie, niebędące członkami UE.

Wszystkie monety mają identyczne awersy (strona wspólna) z nominałem i mapą Europy. Rewersy (strona narodowa) zawierają symbole narodowe (przeważnie nieoficjalne) ustalone przez poszczególne kraje strefy euro i określające emitenta. 

Strefa Euro

Euro jest prawnym środkiem płatniczym w 20 z 28 państwach Unii Europejskiej. Tworzą one strefę euro obejmującą swym wpływem około 347 mln Europejczyków.

Pierwsze plany utworzenia unii walutowej pojawiły się już w latach 60. XX wieku. Skonkretyzowały się w planie luksemburskiego premiera Pierra Wernera, który jednak poniósł fiasko. Dopiero w 1986 roku rozpoczęto emisję obligacji międzyrządowych w nowej walucie ECU, w 1995 roku w Madrycie nadano jej obecną nazwę EURO, w 1999 nastąpiło wprowadzenie waluty w 11 krajach (bez Grecji) dla transakcji bezgotówkowych, a od 1 stycznia 2002 wprowadzono tę walutę w formie gotówkowej w dwunastu państwach UE (oprócz Wielkiej Brytanii, Szwecji i Danii).

1 lipca 2002 ostatecznie wycofano z obiegu waluty narodowe 12 państw, które przystąpiły do strefy euro. W Eurolandzie prowadzona jest niezależna polityka pieniężna. Decyduje o niej Europejski Bank Centralny. Waluta euro używana jest także w 11 krajach i terytoriach nienależących do UE. W Watykanie, Monako, San Marino i Andorze przed wprowadzeniem euro do transakcji gotówkowych obowiązywały waluty krajów unijnych, z którymi sąsiadują. Pragmatyzm nakazywał, by euro obowiązywało i u nich.

W częściowo uznawanym państwie Kosowie i Czarnogórze, które uzyskały niepodległość dużo później niż wejście w życie euro i zdecydowały się nie tworzyć własnych walut, lecz wybrać jedną z najbardziej znaczących na świecie. Euro obowiązuje też w odległych od Europy francuskich posiadłościach na Oceanie Atlantyckim i Indyjskim oraz w brytyjskich bazach wojskowych na Cyprze (Wikipedia).