Wolne Miasto Gdańsk to autonomiczne państwo-miasto, które powołane zostało do życia w 1919 roku w wyniku porozumień traktatu wersalskiego. Traktat, po przegranej Cesarstwa Niemieckiego w I wojnie światowej, rozstrzygał między innymi kwestie granicy polsko-niemieckiej. WMG podlegało ochronie Ligi Narodów i było zamieszkałe głównie przez ludność narodowości niemieckiej. Polacy, zależnie od miejsca, stanowili od 3 do 15% obywateli.
Stosunek gdańszczan do odradzającej się Polski był z reguły niechętny, głównie z powodu słabej sytuacji gospodarczej i oderwania Gdańska od Niemiec.
Od 1922 r. terytorium Wolnego Miasta należało do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej. Polska miała zapewnione prawo do bezpośredniego eksportu i importu towarów przez port morski w Gdańsku, posiadania własnej służby pocztowej, telefonicznej i telegraficznej, była właścicielem kolei na obszarze Wolnego Miasta.
Szczegółowe uprawnienia Polski były sabotowane przez władze Wolnego Miasta Gdańska. Utworzenie Wolnego Miasta Gdańska było kompromisem, który nie zadowolił ani Polaków, ani Niemców.